آخرین مطالب
امکانات وب
سدير (صيرفي) گويد:
به امام باقر عليه السلام عرضه داشتم: آيا خداوند متعال مؤمن را مبتلا و آزمايش مىنمايد؟
فرمود: و آيا بجز مؤمن كسى مبتلا مىشود؟ (آزمايش مختص مؤمن است)، حتى صاحب يس[1]، آن شخصيتى كه (خداوند به نقل از او مىفرمايد كه) گفت: «اى كاش طايفه و بستگان من مىدانستند (كه خداوند مرا آمرزيده است)»، او مكتع قرار گرفت.
گفتم: مكتع چيست؟ فرمود: به جذام مبتلا گرديد.
- امام صادق عليه السلام فرمود:
مؤمنى نيست مگر آنكه دردى در جايى از بدنش وجود داشته باشد، كه تا هنگام مرگ از او جدا نمىشود؛ اين حالت براى او كفاره گناهانش است.
- امام كاظم عليه السلام فرمود: تب يك شب، كفاره يك سال است.
- از جابر بن عبد الله (انصارى) (روايت شده است كه گفت:)
امام سجاد عليه السلام هرگاه مريضى را مىديد كه بهبود يافته است، مى فرمود: پاكى از گناهان گوارايت باد.
- امام باقر عليه السلام فرمود:
چنانچه خداوند بندهاى را دوست بدارد بر او نظر افكند، و چون نظر كند يكى از سه چيز را تحفهاش نمايد: سر درد، يا تب، يا درد چشم.
- امام باقر عليه السلام فرمود:
در حالت مريضى مؤمن برايش از اعمال خوب نوشته مىشود، همانند دوران صحت و سلامتى او؛ و براى كافر از كارهاى زشت نوشته مىشود، همانند آنچه را كه در حال سلامتيش نوشته مىشد.
سپس فرمود: اى جابر! (قبول) اين سخن چقدر سخت است[2]
[1] بحار الأنوار: 38/ 243.
[2] اسكافى، محمد بن همام، تكامل و طهارت روح: ترجمه كتاب شريف التمحيص، 1جلد
برچسب : نویسنده : akhlagh1a بازدید : 231