عمده ترين عامل حرص، ضعف ايمان و توكل است.
امير المؤمنين (ع) مىفرمايد:
كيف يتخلص من عناء الحرص من لم يصدق توكله؛[1] كسى كه توكل صادقانه و اعتماد به خدا و رزاقيت او ندارد، چگونه مىتواند از زحمت و شفقت حرص رهايى يابد؟ آنچه انسان را آرامش و اطمينان مىبخشد، حسن ظن به وعده هاى خدا و توكل به او است؟
زيرا حريص هيچگاه راحتى و استراحت ندارد و هميشه اضطراب و دغدغه خاطر براى زندگى و تأمين ما يحتاج خود دارد.
در حديث ديگرى امام على (ع) مىفرمايد:
عجبت لمن علم ان الله ضمن الارزاق و قدرها و ان سعيه لا يزيده فيما قدر له منها و هو حريص رائب فى طلب الرزق؛[2]
در شگفتم از كسى كه مىداند خداوند ارزاق موجودات را تضمين و اندازه گيرى مىكند و مىداند كه سعى و تلاش وى او را، علاوه بر آنچه برايش مقدر شده، نمىافزايد؛ در حالى كه پيوسته در طلب رزق حرص مى ورزد.
[1] ( 5). ميزان الحكمه، ج 4، ص 366.
[2] ( 1). مستدرك الوسايل، ج 13، ص 33.
برچسب : نویسنده : akhlagh1a بازدید : 200