ایمان منهای اخلاق

همه احاديث امامان اهلبيت براساس مبانى اخلاقى و مكارم انسانى استوار است و هركس مطلبى را به آنها نسبت دهد كه با اصول اخلاقى و اهداف انسانى سازگار نباشد به آنها تهمت زده است.

امام صادق عليه السلام در اين رابطه مى‏فرمايد:

(ان لكلامنا حقيقة، عليه لنورا، فما لا حقيقة له و لا نور فذلك قول الشيطان)؛

«براى گفتار ما حقيقت و نورانيتى هست، آنچه نور و حقيقت نداشته باشد سخن شيطان است.»

آنگاه امام صادق عليه السلام دليل حقيقت و نورانيت احاديث وارده از امامان اهلبيت عليه السلام را چنين بيان مى‏فرمايد:

«ما نمى‏گوئيم كه فلانى چنين گفت و فلانى چنان، بلكه ما مى‏گوئيم:

خداوند چنين فرمود و رسول خدا چنان فرمود. سخن من سخن پدرم مى‏باشد، سخن پدرم سخن پدرش مى‏باشد، سخن او سخن پدرش امام حسين است، سخن او سخن برادرش امام حسن است، سخن او سخن پدرش امير مؤمنان است، سخن امير مؤمنان سخن رسول خدا صلى الله عليه و آله است، و سخن رسول خدا سخن خداى تبارك و تعالى است.»

حقيقتى كه امام صادق عليه السلام در اين حديث بيان مى‏فرمايد، تعارف نيست بلكه بيان واقعى است، و قرآن كريم نيز بر اين واقعيت در آيه تطهير اشاره فرموده است:

(إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت و يطهركم تطهيرا)؛

«خداوند اراده كرده است كه هر نوع پليدى را از شما اهلبيت دور سازد و شما را پاك و پاكيزه گرداند.»[1]

احاديث رسول اكرم صلى الله عليه و آله نيز اين حقيقت را بيان مى‏كند، آنجا كه مى‏فرمايد:

(تركت فيكم الثقلين: كتاب الله و عترتى اهل بيتى؛)

«در ميان شما دو امانت گرانبهايى گذاشتم كه يكى كتاب خدا و ديگرى عترت و اهلبيتم مى‏باشد.»[2]

بررسى تاريخ درخشان اهلبيت نيز حقيقت فوق را اثبات مى‏كند و هر پژوهشگر با انصافى را قانع مى‏سازد كه آنها معدن دانش و فضيلت، اسوه‏هاى شرف و تقوى، مشعلهاى نجات و هدايت و آويزه‏هاى متين و مورد اطمينان هستند، و هر دانشمند با انصافى تاريخ زندگى آنها را بخواند خود را در برابر عظمت جد بزرگوارشان حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله احساس مى‏كند.[3]