ارتباط منبر و امام حسین‌

یکی از وسایلی که نهضت حضرت امام حسین‌علیه السلام را گسترش داده و اساس این قیام را تا کنون در اجتماع و اذهان مردم زنده نگاه داشته، منبر است، از این رو مسلمانان پس از شهادت آن حضرت منبر را وسیله نشر آثار این پیکار مقدّس قرار دادند.

برای تبلیغ دین منبر چه وسیله خوبی است! امّا باید در جهت کارآیی و استفاده هرچه بهتر و بیشتر از آن دو شرط را بیشتر مورد توجّه قرار دهیم:در مرحله اوّل: نسبت به ازدیاد و گسترش هرچه بیشتر مجالس عزاداری، وعظ و ارشاد فعّالیّت شود چون تمام شهرها و نقاط اسلامی شیفته گوینده و تشنه مسائل دینی هستند تا با شنیدن امتیازات و خصوصیّات اسلام از حقایق دین اسلام آگاهی بیشتری پیدا کنند.

معلوم است که تبلیغ هم وقت معیّنی ندارد بلکه باید همیشه و همراه با مسیر زندگی افراد بشر باشد، همان‌طوری که بدن هر روز به غذا احتیاج دارد، فکر و روح نیز نیازمند به غذای دایمی است و نباید آن را از نظر دور داشت. اضافه بر این منبرهایی که اکنون موجود است یک دهم نیازمندیهای ما را تأمین نمی‌کند و اینجاست که بر توده مسلمین لازم است با خطبا و گویندگان همکاری کنند و با گسترش مجالس، در سراسر شهرهای اسلامی و حتّی غیر اسلامی این واجب مهم و حیاتی را ادا کنند.

در مرحله دوّم: باید منبرها متین و عمیق باشد، چون قیام مقدّس حضرت امام حسین‌علیه السلام تنها به خاطر زنده نگه‌داشتن دین اسلام و اعلای کلمه حقّ بود و روشن است که این مهم انجام نمی‌شود مگر اینکه گوینده دینی بتواند این قیام را با عقیده، تفسیر، تاریخ، احکام و اخلاق اسلامی ارتباط دهد و قوانین اسلام را در شئون مختلف زندگی مانند: سیاست، اقتصاد، تمدّن، مذهب، معاشرت، خانواده که هریک دلیل قاطع و برهان محکم بر امتیاز اسلام بر سایر ادیان و مکتبها است به دیگران برساند.با چنین منبرهای پرمحتوایی می‌توان در راه پیشرفت مسلمانان قدم برداشت و اگر این دو جنبه در منبر رعایت گردد حقّ بزرگی ادا شده است.

آن دسته از اهل منبر که با دقّت و اخلاص، این جنبه‌ها را در نظر داشتند همه بزرگ و عالی‌مقام شدند و ما امیدواریم که دیگران نیز از آنان پیروی نمایند!